Παναγής Δίλαλος 15 Ιουλίου, 2024

Συλλυπητήρια μηνύματα

ΕΝΩΣΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΩΝ ΜΕΣΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΚΕΦΑΛΟΝΙΑΣ – ΙΘΑΚΗΣ (ΕΛΜΕ-ΚΙ)

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Το Δ.Σ. της ΕΛΜΕΚΙ  εκφράζει την θλίψη του για τον θάνατο του συναδέλφου Παναγή Δίλαλου και τα ειλικρινή του συλλυπητήρια στη σύζυγό του και αγαπητή συνάδελφο Βάσω Μακρυδήμα  καθώς και στα παιδιά και τα εγγόνια του.

Ο συνάδελφος Παναγής Δίλαλος κατά την θητεία του στη Δημόσια Εκπαίδευση, τίμησε την ιδιότητα του ως εκπαιδευτικού λειτουργού. Υπηρετώντας  ως καθηγητής Φυσικής σε διάφορα σχολεία του νομού (Σάμη, Αργοστόλι –Γυμνάσιο  Αρρένων-Πρακτικό, Κεραμειές), τόσο από τη θέση απλού καθηγητή όσο και σαν στέλεχος εκπαίδευσης  είχε κερδίσει την εκτίμηση των συναδέλφων και την αγάπη των μαθητών του.

Ως δάσκαλος φυσικής υπήρξε υποδειγματικός. Συνδύαζε,  πάντοτε, με μαεστρία  τη θεωρία με την πράξη, το εργαστήριο και τα πειράματα με το βιβλίο και τη θεωρητική προσέγγιση της επιστήμης. Τα παραπάνω, σε συνδυασμό με το αμέριστο ενδιαφέρον του και την αγάπη του προς τους μαθητές, τον καταξίωσε ως μια εμβληματική προσωπικότητα στην εκπαίδευση.  Ακόμη και μετά τη συνταξιοδότηση του θυμόταν τους μαθητές του και χαιρόταν  να επικοινωνεί μαζί τους και να τους συμβουλεύει.

Με τη συνεπή συμμετοχή του στις δραστηριότητες του σωματείου μας, στήριζε τον αγώνα μας  για δημόσια δωρεάν εκπαίδευση.

Η αγάπη του για τα κοινά τον ώθησε ακόμη και μετά τη συνταξιοδότηση του να ασχοληθεί με τον Πολιτιστικό Σύλλογο του χωριού του και να προσφέρει μέχρι τα τελευταία χρόνια της ζωής του.

Θα τον θυμόμαστε για πάντα με αγάπη και σεβασμό.

Αργοστόλι

Για το ΔΣ της ΕΛΜΕ-ΚΙ

ΘΕΟΦΙΛΟΣ ΜΙΧΑΛΑΤΟΣ – ΔΗΜΑΡΧΟΣ ΑΡΓΟΣΤΟΛΙΟΥ 

Ο κ. Παναγής έφυγε … για το μεγάλο ταξίδι της αιωνιότητας… Η μορφή του, οι ιστορίες του, τα πειράματα φυσικής και η αγάπη του για όλους εμάς, θα μείνουν βαθιά χαραγμένα στη μνήμη μας

Ποτέ δεν μας ξέχασε, ακόμα και όταν αφήσαμε τον κόσμο του σχολείου και μπήκαμε στο στίβο της ζωής … πάντα ρωτούσε  για μας …  με γνήσιο ενδιαφέρον

Πάντα ήθελε να μαθαίνει τα βήματά μας, την πορεία μας …

Ακόμη και μετά τη συνταξιοδότησή του, μέσα από την ενεργό συμμετοχή του στα πολιτιστικά δρώμενα, συνέχισε να προσφέρει για τη διατήρηση της πολιτιστικής μας κληρονομιάς, με αγάπη για το χωριό του και τους συγχωριανούς του …

κ. Παναγή, αγαπημένε μας Καθηγητή, θα είσαι πάντα μια γλυκιά ανάμνηση των μαθητικών χρόνων μας …

Σ’ ευχαριστούμε για όλα όσα μας δίδαξες Καλό σου Ταξίδι   Θερμά Συλλυπητήρια στην πολυαγαπημένη σύζυγό του και στα παιδιά του

Θεόφιλος Μιχαλάτος Δήμαρχος Αργοστολίου

ΣΠΥΡΟΣ ΜΑΤΙΑΤΟΣ

”Αγαπημένε μας δάσκαλε Παναγή καλό σου ταξίδι. Τα πιο ωραία και τα πιο ξένοιαστα χρόνια της ζωής μας έχουν συνδεθεί στενά με σένα.

Πάντα έχουμε να θυμόμαστε κάτι καλό. Την αφοσίωση σου προς τους μαθητές σου, τη θέληση και το πάθος σου να μας διδάξεις και να μάθουμε, την αγάπη σου αλλά και τις συμβουλές που μας έδινες, με τον δικό σου μοναδικό τρόπο, για να γίνουμε χρήσιμοι στην κοινωνία. Δεν ήσουν απλά ο καθηγητής μας.

Τα χρόνια πέρασαν, αλλά εσύ, πάντα μας θυμόσουν και χαιρόσουν να επικοινωνείς μαζί μας. Δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ…”

Ανάρτηση από τον Σπύρο Ματιάτο

Ένωση Ελλήνων Φυσικών Νομού Κεφαλονιάς

Με μεγάλη θλίψη αποχαιρετούμε το συνάδελφο, πρόεδρο και δάσκαλο Παναγή Δίλαλο. Αδαμάντινος χαρακτήρας, ιδρυτικό μέλος του παραρτήματος της Ένωσης Ελλήνων Φυσικών των νησιών μας στο οποίο διετέλεσε τιμητικά και ως ο πρώτος πρόεδρός του. Υπηρέτησε επί σειρά ετών τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση με απαράμιλλη αφοσίωση στο μαθητή, αποτελώντας φωτεινό παράδειγμα για όλους μας. Θερμά συλλυπητήρια στους οικείους του. Θα τον θυμόμαστε πάντα με μεγάλη εκτίμηση και σεβασμό για το ήθος του.

Το Δ.Σ. του παραρτήματος της Ένωσης Ελλήνων Φυσικών Νομού Κεφαλονιάς

ΗΛΙΑΣ ΤΟΥΜΑΣΑΤΟΣ

Δεν είχα την τύχη να τον έχω ούτε καθηγητή ούτε συνάδελφο. Όταν διορίστηκα στις Κεραμειές ο Παναγής Δίλαλος είχε συνταξιοδοτηθεί.

Βρήκα όμως εκεί την αύρα του, όπως συμβαίνει με όλους τους “παλιούς” καθηγητές που επί χρόνια υπηρέτησαν σε εκείνο το σχολείο, και στη συνείδηση της μικρής μας κοινωνίας έχουν συνδεθεί με αυτό. Αν δεν το ζήσει κανείς αυτό είναι δύσκολο να το περιγράψει. Και σίγουρα συμβαίνει και σ’ άλλα σχολεία, εγώ μόνο σ’ αυτό έχω δουλέψει και καταθέτω αυτή την εμπειρία.

Ορισμένοι άνθρωποι, με την πολύχρονη παρουσία και προσφορά τους στο σχολείο και την τοπική μας κοινωνία, με την αγάπη που έχουν επιδείξει για το λειτούργημά τους, αφήνουν πίσω τους μια κληρονομιά, που τη βρίσκουμε, τη ζούμε, εμείς οι “νεότεροι”.

Μια κληρονομιά που θέλει το σχολείο αυτό να λειτουργεί σαν οικογένεια, τις σχέσεις των ανθρώπων που εργάζονται, αλλά και που φοιτούν σ’ αυτό, να υπερβαίνουν τα τυπικά όρια των διαταγμάτων και των εγκυκλίων, να είναι ανθρώπινες…

Αυτό το σχολείο βρήκα κι εγώ, 15 χρόνια πριν. Στην οικογένειά μου δεν προστέθηκαν μόνο οι συνάδελφοι που βρήκα, αλλά κι οι “παλιοί” καθηγητές, που με τον τρόπο τους ήταν εκεί. Στις γιορτές, ο Παναγής Δίλαλος θα έψαλλε στην εκκλησία του Αγίου Νικολάου, και θα παρακολουθούσε πάντα τη μικρή μας παρέλαση, μαζί με τη σύζυγό του και επίσης καθηγήτρια (και διευθύντρια) του Σχολείου κ. Βάσω Μακρυδήμα.

Δεν έφυγαν ποτέ αυτοί οι άνθρωποι από το σχολείο. Γιατί μας άφησαν την αγάπη τους. Που έγινε και δικιά μας αγάπη. Βρήκα λοιπόν ένα σχολείο όπου η αγάπη μπορούσε (και μπορεί!) να νικήσει κάθε δυσκολία.

Και θέλω να πιστεύω ότι αυτή η “κληρονομιά” των “παλιών”, εξακολουθεί να ισχύει, κι ας έχουν περάσει τόσα χρόνια.  Και επειδή όλοι είμαστε περαστικοί, μακάρι να δώσω κι εγώ αυτή τη σκυτάλη αυτής της αγάπης, έτσι καθαρή και ατόφια, όπως την έλαβα.

Ηλίας Τουμασάτος καθηγητής στο Βαλλιάνειο Λύκειο Κεραμειών

ΑΝΤΩΝΗ ΑΡΓΥΡΟΣ

”Αντίο Δάσκαλε” Γεννήθηκε στο χωριό Σπαρτιά Κεφαλλονιάς και αναδείχθηκε σαν ο πιο προσαρμοστικός Καθηγητής Φυσικής στα σχολεία Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης της Κεφαλονιάς, όπου υπηρέτησε διαδοχικά με αποκορύφωση  την Διεύθυνση του ιστορικού Γυμνασίου Κεραμειών, από  το οποίο είχε αποφοιτήσει.

Υπήρξε αριστούχος μαθητής στο Δημοτικό Σχολείο Σπαρτιών και εγώ έτυχα της αφάνταστης τύχης να είμαι μαθητής του Παναγή Διλαλου, στο Γυμνάσιο Αρρένων Αργοστολίου.  Ήταν από τους ανθρώπους που αν είχες την τύχη να τον συναντήσεις καταλάβαινες αμέσως ότι θα άφηνε θετικό αποτύπωμα για πάντα στη ζωή σου.

Την εποχή εκείνη των σπουδών μας οι καθηγητές μας στο σχολείο πέραν της ειδικότητας τους συμπλήρωναν τα κενά σε παρεμφερή μαθήματα, έτσι ο  Διλαλος ήταν παρών  όπου εκαλείτο ,με τα χέρια του γεμάτα κιμωλία και το γνωστό μειλίχιο ύφος του που μας αγκάλιαζε με καλοσύνη του  και ιερή λατρεία να μεταδώσει την γνώση του .

Από τους ανθρώπους-δασκάλους  που μας σημάδεψαν τους μαθητές του και μίλησαν στις ψυχές μας. Υπήρξε ο Δάσκαλος μας και παρέμεινε πάντα ο παιδαγωγός, ο φίλος, ο συμπαραστάτης. Υπήρξε εκλεκτός ιεροψάλτης, μύστης της παραδοσιακής επτανησιακής εκκλησιαστικής  μουσικής  και διέθετε το φυσικό ταλέντο της φωνής ,αλλά και της ανυπόκριτης προσφοράς του στην τέλεση των ιερών ακολουθιών.  Στην ψυχή του έκαιγε η  άσβηστη κι ασάλευτη η λαχτάρα για τον άνθρωπο, για το παιδί, για τον χωριανό, για τον Τόπο του.

Ο Παναγής  Διλαλος  διεκρίνετο και όταν μιλούσε  και όταν σιωπούσε, γιατί και με την σιωπή του πολλές φορές δίδασκε.

Το «σχολείο ίσον δάσκαλος» ,γιαυτό και εμείς οι μαθητές του  γνωρίζουμε πώς  με άθλιες συνθήκες εκείνος προσπαθούσε και μέσα κι έξω απο την τάξη. Δάσκαλος που ήξερε να ανάβει στις ψυχές των μαθητών του τη σπίθα της παιδείας.

Σε όλη την πορεία του Παναγής  Διλαλος ,εφαρμόσατε τα λόγια του Νίκου Καζαντζάκη: « Ο ιδανικός δάσκαλος είναι εκείνος που γίνεται γέφυρα για να περάσει αντίπερα ο μαθητής του. Κι όταν πια του διευκολύνει το πέρασμα, αφήνεται χαρούμενα να γκρεμιστεί, ενθαρρύνοντάς το μαθητή του να φτιάξει δικές του γέφυρες.»

Ήταν Δάσκαλος αρχών, αξιών, ήθους και σκέψης για ένα καλύτερο αύριο για κάθε συνάνθρωπο. Αυτόν που υπηρέτησε όλη του τη ζωή, ό,τι κι αν έκανε, όπου κι αν βρέθηκε, είτε ως επιστήμονας είτε με την κοινωνική του δράση για το καλό της Κεφαλονιάς και του χωριού του.

Λίγοι δάσκαλοι είχαν και έχουν την τύχη ν’ ακούσουν ανάλογο λόγο («Γεια σου, Δάσκαλε») από τους μαθητές τους, αλλά και λίγοι μαθητές ευτύχησαν να συναντήσουν στον δρόμο τους τέτοιον δάσκαλο, όπως ο Παναγής  Διλαλος, γιατί ήταν δάσκαλος της καρδιάς. Και όταν η εκπαιδευτική διαδικασία τελείωνε γι’ αυτόν, έδωσε την δραστηριότητα του, στην δημιουργία την γιγάντωση και την παρουσία στον «Πολιτιστικό Συλλόγου Σπαρτιών Κεφαλονιάς το Σπάρτο» Από την ίδρυση του Συλλόγου το 1992 μέχρι και το Μάρτιο του 2011 Πρόεδρος του Συλλόγου. Προσέφερε έτσι μια ακόμη υπηρεσία στην πατρίδα του, το χωριό του, τα Σπαρτιά. Το χωριό μας τα Σπαρτιά και όλη η Κεφαλλονιά, στερείται έναν πνευματικό φάρο.

Για εμάς ο καθηγητής Παναγής Δίλαλος υπήρξε ο αγαπητός δάσκαλος, ο άνθρωπος που απέδειξε πως η ζωή έχει το νόημα που της δίνεις! Θερμά συλλυπητήρια στους οικείους του στην χήρα του την Λυκειάρχη κ Βάσω Μακρυδήμα  και τα λατρεμένα του παιδιά τον Χρήστο και την Ασπασία  .

ΑΝΤΙΟ ΔΑΣΚΑΛΕ

ΑΝΤΩΝΗΣ Π.ΑΡΓΥΡΟΣ

Γεωργοπούλου Αναστασία

ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΑΝΑΓΗ ΔΙΛΑΛΟ

Καλό ταξίδι Δάσκαλε…
‘Όσοι και όσες είχαμε την τύχη να έχουμε καθηγητή τον κ. Παναγή Δίλαλο θα
παραμείνουν για πάντα χαραγμένες στο μυαλό μας η διδασκαλία του και η αφοσίωσή του
στην εκπαίδευση. Παράλληλα αποτελούσε έναν πολύτιμο συμπαραστάτη και έναν
καθοδηγητή όχι μόνο στα «μυστήρια» των Φυσικών Επιστημών αλλά και στις καθημερινές
αγωνίες των μαθητών-τριών του για το αύριο· ένα αύριο που για μας τότε φάνταζε αβέβαιο
και δύσκολο, αφού απαιτούσε τότε, όπως πάντα, μεγάλη προσπάθεια και εγκαρτέρηση για
να διαβούμε τη στενωπό των «Πανελληνίων» εξετάσεων στις Β’ και Γ’ τάξεις του Λυκείου.
Επιπλέον, έπρεπε να πάρουμε τις αναγκαίες γνώσεις και στα μη εξεταζόμενα, πανελληνίως
μαθήματα, αφού οι Μ.Ο (μέσοι όροι) των μαθημάτων των δύο τάξεων ενίσχυαν την
προσβασιμότητά μας στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση.
Δεν θα ξεχάσουμε ποτέ τις στιγμές περιέργειας, προσδοκίας και χαράς μέσα στον
μυστηριώδη χώρο του Χημείου του Γυμνασίου- Λυκείου Κεραμειών, όπου πάντα κάτι
ανακαλύπταμε πειραματιζόμενοι με την καθοδήγηση και ενεργό υποστήριξη του
αγαπημένου, και άψογα καταρτισμένου στο αντικείμενό του καθηγητή μας.
Ο κ. Παναγής Δίλαλος, αυστηρός και συνάμα με κατανόηση, μας δίδαξε τη συνέπεια
λόγου και πράξης κατά την άσκηση του εκπαιδευτικού λειτουργήματός του, την επιμονή και
προσήλωση στον στόχο, καθώς και την απαίτηση από τον εαυτό μας να λύνουμε τις
απορίες μας στα μαθήματα μέσα από την προοδευτική κάλυψη των κενών και την
επανάληψη της ύλης,
Έτσι και εγώ τώρα, στα γυρίσματα της ζωής kαθηγήτρια Δημόσιας Δευτεροβάθμιας
Εκπαίδευσης, αναπολώ νοσταλγικά εκείνα τα χρόνια.
Του οφείλουμε πολλά…
Αντίο Δάσκαλε… Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα σε σκεπάσει…

ΚΑΛΟ ΣΟΥ ΤΑΞΙΔΙ, ΠΑΝΑΓΗ

Μας έφυγε ένας από τους τελευταίους της παλιάς καλής «φουρνιάς» καθηγητών της Κεφαλονιάς, ο Παναγής Δίλαλος, δάσκαλος, παιδαγωγός, συνάδελφος, φίλος.
Ήταν αφοσιωμένος στη «δουλειά» του, αγαπούσε την «τάξη», δεν ήθελε να «χάνει» ώρες.
Αγαπούσε τους μαθητές του. Έγνοια του ήταν αν κατάλαβαν το μάθημα. Γι’ αυτό και δίδασκε κατανοητά, με ζωντάνια, «παίδευε» τον πίνακα, «έπαιζε» με τα πειράματα, γέμιζε κιμωλίες από πάνω μέχρι κάτω. Γενιές μαθητών αγάπησαν τη Φυσική χάρη στον Παναγή.
Πλησίαζε τα παιδιά, τα συμβούλευε. Και μέσα στη σχολική αίθουσα και μέσα στο προαύλιο και στο δρόμο. Είχε τον «τρόπο» του. Κι εκείνα έρχονται σήμερα – μεγάλοι και μεγάλες πια – και εκτιμούν την προσπάθεια και τη στάση του Δασκάλου τους.

Καλός συνάδελφος ο Παναγής, έτοιμος πάντα να σε βοηθήσει, να σου εξηγήσει, να σ’ εξυπηρετήσει. Και από τη θέση του διευθυντή ο Παναγής εργαζόταν ακόμη περισσότερο, αλλά πάντα παρέμενε, χωρίς τυπικότητες και … ιεραρχίες, ο καλός συνάδελφος.

Και μετά τη συνταξιοδότησή του δε σταμάτησε να γνοιάζεται για το Σχολείο και την Εκπαίδευση. Μαζί με την κ. Βάσω Μακρυδήμα, τη σύζυγό του – αξιόλογη και αγαπητή συνάδελφο – ρωτούσε και μάθαινε τα νεότερα στον εκπαιδευτικό χώρο.
Άνθρωπος της προσφοράς ο Παναγής, πολίτης, ενεργός, δραστήριος. Χαρακτηριστικά του η εντιμότητα, η συνέπεια, η συν-εργασία. Ενέπνεε, συσπείρωνε, καθοδηγούσε σωστά. Εργάστηκε με πρόγραμμα και υπομονή, για να στήσει το Σύλλογο του χωριού του, τον οποίο σήμερα όλοι καμαρώνουμε.

Φεύγεις, Παναγή, αλλά μένει το έργο σου, μένει το παράδειγμά σου. Η προσφορά σου είναι ζωντανή ανάμεσά μας. Θα σε θυμόμαστε με σεβασμό, εκτίμηση και αγάπη.
Και … κοίτα να δεις, βορέ Παναγή, εκεί που θα πας, αν συναντήσεις τη Λουκία – την εκτιμούσες, το ξέρω‧ κι εκείνη σ’ αγαπούσε – πες της για ’κείνη την παρένθεση [( )] – ξέρεις εσύ…
Αντίο, Παναγή. Καλό σου ταξίδι, αγαπημένε συνάδελφε και φίλε.

15-7-2024 Πέτρος Πετράτος

Ήμουν και εγώ ένα από εκείνα τα τυχερά παιδιά που είχαμε Δάσκαλό μας τον Παναγή Δίλαλο. Διαβάζω όλα αυτά τα συγκινητικά αποχαιρετιστήρια σημειώματα των “παιδιών του” και αναπολώ εκείνα τα μαθητικά μας χρόνια που ζήσαμε κοντά του από την εποχή που μας παρέλαβε στα χέρια του μέχρι την ημέρα που τον εγκατέλειψαν οι δυνάμεις του μην μπορώντας πλέον να μας παίρνει τηλέφωνο για να μάθει τα νέα μας.
Χάσαμε για πάντα τον Δάσκαλό μας και μαζί με αυτόν τον Άνθρωπο που δεν μας ξέχασε ποτέ, όχι μόνο εμάς, αλλά ούτε και τα παιδιά μας ακόμη και τα εγγόνια μας λες και ήταν ο δικός μας πατέρας.
Όταν με έπαιρνε τηλέφωνο του έλεγα πάντα με ενοχές … Δάσκαλε πάλι με πρόλαβες…. εγώ θα έπρεπε να σε είχα πάρει τηλέφωνο δεν ξέρω πως τα καταφέρνεις και με προλαβαίνεις πάντα….γελούσε και μου έλεγε πως όχι εγώ αλλά αυτός είναι που έχει την ευθύνη γιατί απλά ήταν ο Δάσκαλός μας….. Αυτός ήταν ο Παναγής Δίλαλος, ο Δάσκαλός μας που πέραν της μαθητικής ύλης μας δίδαξε κυρίως ήθος και ενσυναίσθηση.
Αναλογιζόμενος τι σημαίνει να έχεις έναν τέτοιο Δάσκαλο στην ζωή σου εύχομαι να υπάρξουν γενιές νέων παιδιών που θα είχαν την τύχη την δική μας. Τίποτα άλλο.
Απευθύνοντας με πόνο και οδύνη στον Δάσκαλό μας το ύστατο Χαίρε στέλνουμε στην πολυαγαπημένη του Βάσω και στα πολυαγαπημένα του παιδιά Χρήστο και Ασπασία τα πλέον θερμά μας συλλυπητήρια.
Αιωνία σου η μνήμη αξέχαστε Δάσκαλέ μας. Η μνήμη σου θα μας συντροφεύει πάντα.

ΜΑΚΗΣ ΜΕΤΑΞΑΣ