6975865779
info@inmemoriam.gr

Η διαχείριση της απώλειας 20 Απριλίου, 2021

Ο άνθρωπος είναι φτιαγμένος να «καίει» ενέργεια, να γεμίζει το υπαρξιακό του κενό κάνοντας σχέδια, να δημιουργεί κοινωνικότητα, επικοινωνία. Ο ίδιος δημιουργεί το νόημα μέσα στο οποίο θα ζήσει.

Ο θάνατος όμως στερείται νοήματος, δημιουργίας, επικοινωνίας, κοινωνικότητας.  Ο θάνατος είναι το απόλυτο κενό για τον άνθρωπο. Τον θέτει μπροστά στη ματαιότητα της ύπαρξης! Είναι κάτι που φοβίζει, στενοχωρεί, αποσυντονίζει.

Εξαρτάται από την προσαρμοστική ικανότητα και το ένστικτο επιβίωσης  του ανθρώπου αν καταφέρει να ξεπεράσει την απώλεια ενός δικού του ανθρώπου  και πως θα το διαχειριστεί. Θα κρύψει το γεγονός σε ένα συρτάρι που δεν θα το ανοίξει ποτέ; Θα διαλέγεται με το γεγονός αυτό καθημερινά; Θα το αφομοιώσει και θα προχωρά με αυτός στις επόμενες κινήσεις του;

Μες την εμπειρία του πένθους ο ανθρώπινος  νους δημιουργεί συχνά έναν ενοραματιστικό χώρο μέσα στον οποίο περιλαμβάνεται το υποστήλωμα των προστατευτικών μετώπων του εαυτού.

Η διαφοροποίηση του πένθους σε καταθλιπτικό, σε πένθος μελαγχολικό ή ακόμα πένθος μανιακό μας προσκαλεί να ξαναβρούμε τις σχέσεις του πένθους με το παιγχνίδι, τη γιορτή, τη χαρά……….Αν ο Φρόυντ είχε δίκαιο να αντιπαραθέσει το πένθος με τη μελαγχολία ( και δια μέσου αυτής της σχέσης τη σχέση του ναρκισσισμού με το όνειρο ή την ενοχή και το ψυχικό άλγος) αναρωτιέται κανείς μήπως κι ο θάνατος « κατά κάποιο τρόπο το ανιπρόβλημα» δεν αποφεύγεται έτσι ή καλύτερα: εξοικονομείται, αποταμιεύεται σε μια οικονομία ενός χρόνου παραγωγής.

Η διαχείριση του πένθους είναι μια διαδικασία που μας  θέτει ξανά πρόσωπο με πρόσωπο με τα θεμελιώδη ερωτήματα και τις αξιακές αναφορές. Η ψυχολογία μας βοηθάει να κατανοήσουμε τα στάδια που περνάει κάποιος ώσπου να αποδεχθεί ως δεδομένη την απώλεια. Άρνηση, θυμός, διαπραγμάτευση, κατάθλιψη, αποδοχή. Τα στάδια αυτά δεν εκτυλίσσονται στους ίδιους χρόνους ούτε κάθε άτομο τα αντιμετωπίζει με τον ίδιο τρόπο.

Ο άνθρωπος μαθαίνει να επανανοηματοδοτεί την απώλεια. Αναγνωρίζει και υπηρετεί τις ανάγκες του και στο τέλος βάζει ξανά τον εαυτό του σε προτεραιότητα

In Memoriam.gr

Post a comment